W przydomowych gospodarstwach dość często praktykuje się ubój na zaspokojenie potrzeb własnych. Rzadko jednak rolnicy stosują się do dokładnie regulujących to zagadnienie przepisów. Mowa tu o Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października 2010 roku. Określa ono wymagania weterynaryjne odnośnie produkcji mięsa, które przeznacza się do własnego użytku. Dopuszcza ono obój gospodarczy: zwierząt dzikich hodowanych w gospodarstwie, drobiu, kóz, owiec, świń i cieląt do szóstego miesiąca. Warunkiem jest tu przeznaczenie pozyskanego mięsa wyłącznie na użytek rolnika lub jego rodziny, bez prawa jego sprzedawania, co podpadało by na działalność typu ubojnia bydła. W rzeczywistości przepis ten uznawany jest za uciążliwy i niełatwy do praktycznego zastosowania. Dodatkowo rolnik chcący dokonać uboju na potrzeby własne jest zobowiązany do zadbania by zwierzę było zdrowe a gospodarstwo wolne od innych chorych zakaźnie zwierząt. Po stosowaniu preparatów leczniczych obowiązuje okres stosownej karencji.